Historia
Wiosną 1994 roku Bubu zginęła w wypadku. Jej miejsce zajęła młoda bulterierka TARANTELLA Ansambl, którą też nazwaliśmy Bubu. W międzyczasie przyjechał do naszego domu terier szkocki EGON Breneka (dla nas Fred).
W 1992 roku będąc jeszcze na V roku studiów (AR w Poznaniu) kupiłam trzykolorową bulterierkę Kajdę (ARNA Hebereks). Był to mój pierwszy rasowy pies. Przed nią w domu rodzinnym towarzyszką życia była kundelka.
Na spacerach z Kajdą poznałam Jarka, też właściciela bulterierki – pręgowanej Bubu (BUBU Bonis Avibus). W 1993 roku wzięliśmy ślub. Zamieszkaliśmy w czwórkę w Poznaniu.
Mieszkanie poza miastem ma mnóstwo zalet (i jedną główna wadę jaką jest dojeżdżanie do pracy). Tu odchowanie nawet liczniejszego miotu jest o wiele łatwiejsze, a nasze psy nie przeszkadzają nikomu. Tu można pomyśleć o prawdziwej hodowli, czyli snuć plany o postępie w kolejnych pokoleniach (po domu biegają już wnuki LIMBY – drugie pokolenie z przydomkiem Sarracenia). Oczywiście wszystko to na naszą malutką skalę. Warunki wiejskie pozwoliły nam na jeszcze inną przyjemność – posiadanie kóz. Mamy trzy kozy mleczne i jedną afrykańską karłowatą.
Po przeprowadzeniu się na wieś (Limba zdążyła już dorosnąć) zdecydowaliśmy się na kolejnego psa – foksterierkę gładkowłosą (ExSentia NA ZAWSZE), którą nazwaliśmy Reksio. Niestety źle zdiagnozowana choroba odebrała nam ją w wieku niecałych dwóch lat.
Od 3 lutego 2004 roku jest z nami jeszcze jeden pies – Matylda, kundelek ze schroniska. Nasze labradory przyjęły ją do stada z radością.
Kozie mleko przy odchowie dużych miotów jest niezastąpione. A i my nie gardzimy w sezonie mlekiem i serami własnej produkcji, które niczym nie przypominają tego co pod nazwą kozi ser i mleko proponuje się w sklepach.
31 pażdziernika 2007 roku, w wieku 13,5 lat odeszła BUBU ( TARANTELLA Ansambl )
16 września 2006 roku Sarracenię opuściła Agnieszka.
Jeżeli Bóg pozwoli, to być może dopiszę kiedyś ciąg dalszy,,,
